Verrukkelijk is het de kleine veldkers (Cardamine hirsuta). Eenzelfde pittig smaakje als de tuin- en waterkers en ook heerlijk op een boterham met kaas of in een salade. Het is een super klein plantje en in overal in tuin en plansoenen te vinden. Terwijl het tegenwoordig gezien wordt als onkruid, werd het vroeger gegeten als wintergroente en zelfs ingezet tegen scheurbuik. Het blad is rijk aan vitamine C, maar bevat ook vitamine A en D, calcium, ijzer, magnesium, beta caroteen, diverse antioxidanten en zwavel. Beslist de moeite waard in de ‘hunger gap’ van de winter.
Veldkers is net als tuinkers, pinksterbloemen en alle soorten kolen een telg uit de kruisbloemen-familie. Terwijl het officieel een winterkiemer is en groeit in de winter, zie je het plantje toch het hele jaar rond verschijnen. Het bloeit met ieniemie witte bloempjes en zangvogels eten de zaden graag. Open aangeharkte aarde is zijn thuis, in een bos met veel blad op de aarde zul je het niet zien groeien. Wil je het ook eens proberen, oogst het vóór de bloei en pluk het liever niet op hondenuitlaatroutes.
Zo kun je veldkers eten;
– Rauw door een salade
– In pesto als alternatief voor basilicum of zevenblad
– In kruidenboter of roomkaas
– Vlak voor het serveren in de soep snipperen
– Als garnering bij aardappelsalade
– Toevoegen aan een aardappel-knolseldrij-stampot
– Op het laatste moment bijmengen aan pastasaus
– Als groente kort koken, wokken of stomen
– Vulling voor in de vis
– Als kruidenthee
Meer weten?
Bemidbar geeft aanvullende info over veldkers
Wildplukken een brood- en een slarecept
Gezonde tips geeft een lijst van 12 eetbare wilde planten
